nudne miasteczko

Rankiem wpadamy na dworzec autobusikow - calkowicie inny obrazek od wczorajszego, ludzi bilion. Po nabyciu biletow ruszamy do Emei.
Na miejscu z wysilkiem kupujemy po papierku na dalsza podroz, zostawiamy toboly w przechowalni i idziemy sie porozgladac. Nie bylo nam potrzeba wiecej niz 45 minut by przejsc miasteczko wzdluz i wszez, nic sie prawie nie dzieje. Jedynym chyba ladnym obrazkiem byly miejsca gdzie dziadkowie i babcie z pasja ucinali sobie partie roznych gier - karcianych i innych. Zjadamy po zupie na obiad, w poczekalni uzupelniamy pamietnik i idziemy dopakowac sie jeszcze przed 12 godzinna jazda - tym razem ryz, warzywa i jakis morski stwor.
Ciekawie wygladala procedura wpuszczania ludzi na peron i do pociagu.
W duzej hali dworca wszyskich formowano w szeregi, po czym otwieranie bramy ze sprawdzaniem biletow i bieg. Owczy ped, nie wiemy jeszcze po co ale truchtamy we wlasciwym kierunku. Okazuje sie za moment ze na peronach stoja panowie w mundurach i panie z megafonami zarzadzajace rozbieganym tlumem. Pierwsza napotkana kobieta pokazuje nam by leciec dalej, ok. Widzimy ze po drodze tworza sie kolejki zaczynajace sie od wyprostowanego goscia w zielonym mundurku. Jest - nasza ostatnia, zajmujemy miejsce na podium - 3, za nami zaraz dobiega ze 25 osob.
Pociag podjechal i okazalo sie, co podejrzewalismy kupujac najtanszy bilet, ze miejscowek nie mamy zadnych. I tak glownie na stojaco zaczynamy jazde. Po jakims czasie poznajemy jednego mlodego czlowieka co mowi by go Frank tytulowac - daje nam usiasc czasem na swoim siedzeniu, mowi ze jakbysmy kupili bilety 3-4 dni wczesniej to byla by miejscowka...

Zdjęcia (3)

Komentarze (0)